Ik moest er toch een keer aan beginnen: ritsen. Op de een of andere manier heb ik altijd een beetje angst gehad om iets te maken met een rits. Bij broeken kon ik ze gemakkelijk uit de weg gaan door elastiek erin te zetten. Maar toen ik twee mooie softshell stoffen zag en bedacht dat ik daar jassen van wilde maken, moest ik er toch echt aan geloven.

Ik maakte het patroon eerst van sweatstof, dan kon ik nog iets verkeerd doen en tegelijk oefenen. Het patroon uit de B-Trendy was erg summier. Juist bij het gedeelte over de rits, het beleg en de onderrandbies. Gelukkig kon ik mijn hulplijn, mijn moeder, af en toe inschakelen.

Nadat het vest gelukt was, kon ik beginnen aan de jassen. Omdat ik zo min mogelijk met spelden in de stof wilde prikken gebruikte ik zelfgemaakte gewichtjes om het patroon uit te knippen.

De groene jas maakte ik het eerst. Deze is voor mijn oudste zoon. Op een paar schoonheidsfoutjes na (bijvoorbeeld de zakken die niet recht zitten) was ik best tevreden.

De jas met de dino’s is voor mijn jongste zoon. Oefening baart kunst dus hier waren de schoonheidsfoutjes al een stuk minder.

En toen moesten ze ook nog allebei met hun jas op de foto.

De jassen zitten prima, de jongens zijn er blij mee en ze zijn precies op tijd klaar voor het mooie weer. Én ik heb mijn ‘ritsenangst’ overwonnen.